Mayhoş
mayhoş
Damarlarımı izliyorum; mabedine çıkıyor yolları..
Ellerimdeki çizgileri izliyorum; sana yürüdüğüm yollara çıkıyor...
Bulutları seyrediyorum... pamuk tenine gidiyor...
Kar tanelerine bakıyorum; hepsi birbirinden farklı...
Tıpkı aramızdaki aşkın diğerlerinden olduğu gibi...
Artık herşeyde seni buluyorum...
Herşeyi sana çekiyorum... en ufak bir hareketini bile...
Benzetecek özletecek hüzünlendirecek...
Herşeyde biraz sen varsın sanki...
Daha sırada bekleyen o kadar dize var ki...!
Aşka çarpıtılacak...Saçmalanacak...!
Daha sırada bekleyen o kadar çok gözyaşı var ki...!
Sana dökülecek... Aşka ağlanacak...!
Daha o kadar zaman var ki...!
Seni hatırlatacak... sonsuza kadar...!
Ve daha o kadar acı var ki...!
Ölümle bitirilecek.. kurtulacak...!
Ama oysa ki ben...!!!
Bağcığı çözülmüş bir çocuk gibi öksüz...*
...ve sevmeye yeteneksizdim...!
Pencerenin kenarında ki kedi kadar meraklı...*
...ve tüfeklerin yansıması kadar acılıydım...!
Artık mavi gözlü bir bakış gibiyim...
Herşeye yabancı ve herşeyden uzak...
Daha bir yakın tutuyorum kaşlarımı gözlerime...
Sinirden belli olmasın diye hüznüm...
İç fırtına soğuklardan da beter...
Bedenim üşümüyor...ruhum titriyor...
Bana bunları yazdıran sen değilsin...!
...kendimi içimi tanımlama aşkım...
Ve daha o kadar çok söyleyecek sözüm kaldı ki...!
Bunların hepsini yuttum...
Ve sana verecek o kadar çok sevgim var ki...!
...o çok sevdiğin yüreğimde ısttığım...!
(A)
Ellerimdeki çizgileri izliyorum; sana yürüdüğüm yollara çıkıyor...
Bulutları seyrediyorum... pamuk tenine gidiyor...
Kar tanelerine bakıyorum; hepsi birbirinden farklı...
Tıpkı aramızdaki aşkın diğerlerinden olduğu gibi...
Artık herşeyde seni buluyorum...
Herşeyi sana çekiyorum... en ufak bir hareketini bile...
Benzetecek özletecek hüzünlendirecek...
Herşeyde biraz sen varsın sanki...
Daha sırada bekleyen o kadar dize var ki...!
Aşka çarpıtılacak...Saçmalanacak...!
Daha sırada bekleyen o kadar çok gözyaşı var ki...!
Sana dökülecek... Aşka ağlanacak...!
Daha o kadar zaman var ki...!
Seni hatırlatacak... sonsuza kadar...!
Ve daha o kadar acı var ki...!
Ölümle bitirilecek.. kurtulacak...!
Ama oysa ki ben...!!!
Bağcığı çözülmüş bir çocuk gibi öksüz...*
...ve sevmeye yeteneksizdim...!
Pencerenin kenarında ki kedi kadar meraklı...*
...ve tüfeklerin yansıması kadar acılıydım...!
Artık mavi gözlü bir bakış gibiyim...
Herşeye yabancı ve herşeyden uzak...
Daha bir yakın tutuyorum kaşlarımı gözlerime...
Sinirden belli olmasın diye hüznüm...
İç fırtına soğuklardan da beter...
Bedenim üşümüyor...ruhum titriyor...
Bana bunları yazdıran sen değilsin...!
...kendimi içimi tanımlama aşkım...
Ve daha o kadar çok söyleyecek sözüm kaldı ki...!
Bunların hepsini yuttum...
Ve sana verecek o kadar çok sevgim var ki...!
...o çok sevdiğin yüreğimde ısttığım...!
(A)
