^Mevsimsiz Üşüyen Ruhum^

[-ZeYNA-]

​

Mevsimsiz Üşüyen Ruhum​

Penceresinde eski yaşam izleri,​

Sokak çocuklarının taşa tuttuğu ücra bir ev…​

Çöksün dediğim duvarlar yok artık…​

Yok artık, beni yerle bir edecek heyelan bölgesi aşk…​

Gelir geçermiş​

​

Yalan!​

Kandırılmaya vakti yok ömrümün…​

Bilirim bu son mevsim…​

Uykusu kucaksız çocuktum, kimse’siz…​

Dinmeyen, yarım yamalak ağlamalarım vardı,​

Artık yok…​

Zannettim ki sevilmek diye bir şey var,​

Yalan!​

​

​

Duygusuz gözlerle seviyorum demenin lüzumu yok!​

Peşinden koştuğum değil, ardıma düşen zamandır dizlerimi kanatan.​

Yerimi bilmediğim kentin izbeliğine sığındım, alnımda iz bıraktı…​

Usanmış bir gönlüm varken bu şehirden gitmemeye bahanem yok!​

​

Zulam gelenlerin vefasızlığına yetti ancak…​

Bir adam boyu toprak örtmeye yetmez…​

Kentin uğrak meydanında asılı dursun ibretlik, sırtımda iz etmesin artık…​

Sakat adımlarıma yük etmeye gerek yok!​

​

Temize çekeceğim ay kalmadı…​

Yazı, kışı, baharı mektebin duvarındaki resimlerde tanıdım ben…​

Gözlerimi yumup çocuksu düşler kurardım içlerinde…​

Anladım ki, yaşam bir düş acıyla yoğrulmuş.​

Geleni, gideni belli değil…​

Ve toprak örtmeye yetmez hüznün kanayan izlerini…​

​

Sen sol, yeni baharlar, yeni yaşamların olsun…​

Süzülen martıların çığlığına aldırmaz kimse bilirsin…​

Yarım kalmış simit kırıntım dalgalansın denizde bir çığlığı susturmak için…​

El sallayıp, kanatlarından sıcaklık dileneyim donmamak için, böyle kopuk ve durgun..​

​

Neden diye sormayın…​

Nefes alıp vermekten yoruldum!​

Sen git, beşinci mevsim sensizlikten doğsun…​

Aşk olmasın artık mevsimsiz üşüyen ruhum!​

​

aLıntı...

 

[Ata Kızı]

Çok güzel resımlerde , şiirde ..Yüregıne saglık Zeyna :smile:

 

[WhiteAngel]

gönlüne sağlık zeyna'm tşkrlr...

 

[Kopuk Dadı]

El sallayıp, kanatlarından sıcaklık dileneyim donmamak için, böyle kopuk ve durgun..

benm gibi kopuk :melek

 

[Ata Kızı]

Güldürdün benı