Çekme artık tenime sapladığım kancaları, kan kaybından değil, acıdan ölüyorum. Sevgin artık uzak bir ülke benim için, merhametini esirgeme, sadece sağlığım için.
Kadersizliğin sesleri bunlar duyuyor musun, parçalanıyor yüzüm görüyor musun. Sen hala kalbimi kurşun geçirmez mi sanıyorsun, çelik yeleklerimi sen çıkarttın unutuyor musun?
Ne yaptın sen bana, hiçbir giden bu kadar acıtmadı da, durmadı senin kanaman.
Ne dedin, ne oldu da ben seni unutamıyorum. Neden sensizken susuz kalmış bir balık gibi dolaşıyorum. Hayatta bu kadar çok şeyi başarıyorum da neden seni unutmayı başaramıyorum. Bir kelime söyle, bir cümle, de ki “şunu yaptım”, “şunu söyledim ondan dolayı unutamıyorsun”.
Peki neden ben senden sonra kimseyle mutlu olamıyorum. Aylar geçti yüzünü görmedim, hala ilk günkü gibi özlüyorum. Bu yaşadıklarımın, bu yaşattıklarının bir sırrı olmalı, bir adı, bir anlamı.
Rüyalarımın başrol oyuncusu, hasretlerimin senaristi, hayal kırıklığımın başkenti, sahi ne yaptın sen bana?
