Kiowa Apache
Ŧreedoʍ ŦoreveƦ
Oysa ne hayallerle beklerken bu günü...
Ellerimde sadece bir hiçle kaldım,
Diyebildin mi ki, ne sızlanırsın nedendir bu haykırışların,
bak diyemezdin ya işte...
Hangi beş para etmez ümitler sardımsa içime,
Kim bilir ki tuttuğum sözler dil hanemde hançer olup yine beni vurdu.
Oysa nasıl müptela olmuş bekleşirken, bir sonun başlangıcıydı,
işte başlamadan biten bir hayalin söz hanesidir bu.
En fazla bir sus kadar yakınımda olanlara inat beklerken geceyi,
Gece cinnetim oldu...
Bilemezdim ki böyle biteceğini diye ümitler sularken göklere,
Bir duadan geldim.
Nasip bu ya nasibini başkasında ara denildi,
Bilemediler ki dilimdeki hüzünler boğazımda kırk parça olup soluğumu tıkayacak.
Olmazdı ya oldu işte !
Son verdiğim devrik hecelerime bir yenisi eklendi,
Düşerken bir Leyla'nın gözlerinden silinmeyen yaşlarıma bir yenisi eklendi...
Dursaydı eğer düşlerim bir seher vaktinde hayallerimle seni süsleyecektim vuslata,
olmadı...
Olmayacak demesi ne kolay geldi, olamaz diyebilmesi...
Durmayacak mıydı sessiz haykırışlarımdaki karanlık feryadım,
Bin ah ile geldiğim kapından yeni bir vah ile mi dönecekti sözlerim.
Kaleme söz verip almıştım başımı, bir garip hüzün yağmurundan ve karanlık dolan pencerelere bir perde çekmiştim,
şimdi güya ışıklarım olacaktı sözlerin,
söz verdin neredesin...
Şehirler yansın varlığına derken,
o şehirde senide yakmanın telaşıyla kendimi yuvarlıyorum bir dağ başından,
pervane misali kandilinin üstüne kül olacakmış cehennemim,
olsun; dedim kirli sözlerime bir yenisi, senin isminle eklendi.
Durmasan da yaralarımdan akan kanlarla birlikte seni sende bırakıyorum,
Olurda sen kokan ellerim şiirlerimde sana meyleder diye cennetlik sularda can veriyorum.
Vazgeçmenin olumsuz eklerinden alıp kendimi,
Vazgeçilmiş bir sevdanın kıyılarından koşarken boynumda taşıdığım siyah geceye adınla bakıyorum.
En sevgiliye verilmiş bir sözle dilimdeki umuttan,
kıyısı olmayan aşk deryasından ve en fazlada kendimden vazgeçiyorum...
Oysa şiirler yazacaktım daha...
Dediğim sevgilinin adını düşürdüm bir yol kenarında,
Kendimle birlikte adına şiirler yazmaktansa daha yazacaklarım var benim diyen bir kalemin vazgeçişlerinden geçip,
Kaldırımları kendimle boyadığım bu kentten kendimle birlikte seni terk ediyorum...
Döndüğüm de bütün kirli yanlarımı da gittiğim yerlerde bıraktığıma önce sen şahitlik edeceksin...
Oysa;
Söz verdim seni kendimden son defa siliyorum...
Ellerimde sadece bir hiçle kaldım,
Diyebildin mi ki, ne sızlanırsın nedendir bu haykırışların,
bak diyemezdin ya işte...
Hangi beş para etmez ümitler sardımsa içime,
Kim bilir ki tuttuğum sözler dil hanemde hançer olup yine beni vurdu.
Oysa nasıl müptela olmuş bekleşirken, bir sonun başlangıcıydı,
işte başlamadan biten bir hayalin söz hanesidir bu.
En fazla bir sus kadar yakınımda olanlara inat beklerken geceyi,
Gece cinnetim oldu...
Bilemezdim ki böyle biteceğini diye ümitler sularken göklere,
Bir duadan geldim.
Nasip bu ya nasibini başkasında ara denildi,
Bilemediler ki dilimdeki hüzünler boğazımda kırk parça olup soluğumu tıkayacak.
Olmazdı ya oldu işte !
Son verdiğim devrik hecelerime bir yenisi eklendi,
Düşerken bir Leyla'nın gözlerinden silinmeyen yaşlarıma bir yenisi eklendi...
Dursaydı eğer düşlerim bir seher vaktinde hayallerimle seni süsleyecektim vuslata,
olmadı...
Olmayacak demesi ne kolay geldi, olamaz diyebilmesi...
Durmayacak mıydı sessiz haykırışlarımdaki karanlık feryadım,
Bin ah ile geldiğim kapından yeni bir vah ile mi dönecekti sözlerim.
Kaleme söz verip almıştım başımı, bir garip hüzün yağmurundan ve karanlık dolan pencerelere bir perde çekmiştim,
şimdi güya ışıklarım olacaktı sözlerin,
söz verdin neredesin...
Şehirler yansın varlığına derken,
o şehirde senide yakmanın telaşıyla kendimi yuvarlıyorum bir dağ başından,
pervane misali kandilinin üstüne kül olacakmış cehennemim,
olsun; dedim kirli sözlerime bir yenisi, senin isminle eklendi.
Durmasan da yaralarımdan akan kanlarla birlikte seni sende bırakıyorum,
Olurda sen kokan ellerim şiirlerimde sana meyleder diye cennetlik sularda can veriyorum.
Vazgeçmenin olumsuz eklerinden alıp kendimi,
Vazgeçilmiş bir sevdanın kıyılarından koşarken boynumda taşıdığım siyah geceye adınla bakıyorum.
En sevgiliye verilmiş bir sözle dilimdeki umuttan,
kıyısı olmayan aşk deryasından ve en fazlada kendimden vazgeçiyorum...
Oysa şiirler yazacaktım daha...
Dediğim sevgilinin adını düşürdüm bir yol kenarında,
Kendimle birlikte adına şiirler yazmaktansa daha yazacaklarım var benim diyen bir kalemin vazgeçişlerinden geçip,
Kaldırımları kendimle boyadığım bu kentten kendimle birlikte seni terk ediyorum...
Döndüğüm de bütün kirli yanlarımı da gittiğim yerlerde bıraktığıma önce sen şahitlik edeceksin...
Oysa;
Söz verdim seni kendimden son defa siliyorum...
alıntı
vallahi yüreğine sağlık
