__ela__
şizoҒгєη сαdı
- Katılım
- 2 Nis 2007
- Mesajlar
- 2,889
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Senden Sonra
boşluk gittikçe büyüyor
boşluk büyüdükçe
sen küçülüyorsun
sen küçüldükçe
canım daha çok yanıyor...
mevsimler değişti ama fırtına dinmedi
bu aşkın kalıntılarını gömecek çukur bulamadım buralarda
bak hava iyice kararıyor,
gitmeliyim artık...
benimle gelir misin?
bedenimi yağmalıyor korsan aşklar
en kötüsü de sensin!
kendini alıp gidiyorsun içimden,
geride kalan boşluğu yalnızca şarkılar dolduruyor...
ağlamak!
ağlamak geri dönmene çare olmuyor
eğer öyle olsaydı yüzlerce kez bana dönmüş olurdun dimi?
telefona zorda olsa varıyor elim
beni sana ulaştıracak rakamlara yenik düşüyorum, sana değil...
öyle olmasa sesini duyunca kapatır mıyım?
nedenini bilmiyorum senin için hâlâ ağlıyor olmamın
ve bana ait her şeye adından bir parça ekliyor olmamın da...
yenemediği bir hastalığı taşıyor içim
ne ölebilen nede yaşayabilen bir kadınım ben...
yani "Aşk Kadını" yım
fallardan umut bekler oldum,
iskambil kağıtları ne anlar ki aşktan..
ya kahve fincanları; doğrumu söylüyor dersin?
3 vakte kadar dönecek misin?
inanmak güç olsa da sıradanlığı bozulmayan yalanlara
umut ektiği için içime yalanları bile sever oldum...
bir katil çıkıp orta yerinden vurmalı geceyi ve bana söylediğin yalanları...
belki de beni...
gecenin karanlığından günün aydınlığına açılan tek sınır kapısı senin gözlerin
ama sınırlar bana hep uzak düşüyor
yada daha yolu yarılamadan yeniden karanlık bastırıyor
ayaklarım uçurumun önünde
uyanamıyorum bu sonunu bilmediğim içimi ürperten rüyadan...
bağırmaya çalışıyorum...sesim çıkmıyor...
kağıttan gemiler yapardım çocukken
evimizin önündeki yağmurdan arta kalan su birikintisinde yüzdürürdüm
bir metrekare alanda sonsuz ülke dolaşırdım
şimdi koskoca dünya dar geliyor...
nolur gönlüm nolur
unut onu
unut ki ağlamayayım...
sürelerce sende kaldı yüreğim...
sürelerce geri dönmedin...
uğruna gözlerimi adadım...
bildiğim her şeyi sende unuttum...
birde seni sevmeyi yeniden öğrendim...
kötüyüm bugün…fena halde "asi" yim...
son yaprak
az sonra düşecek
umudum tükenmiyor
bahar yeniden gelecek...
tehlikeli duyguların üzerinde yürüyoruz
hem de yalın ayak hiç nefes almadan
ayaklarımızın altında patlayan mayınların
ruhumuzdan neler götürdüğünün farkında bile değiliz...
aramızdaki uçurum gittikçe derinleşiyor,
sesin uçurumun diğer tarafından duyulmuyor artık
ağırlaştı bedenim
hiçbir kuşun kanadı beni diğer tarafa taşıyamaz diye çok korkuyorum...
birde bu korkudan dolayı ağlıyorum...
boğazıma düğümlen
uykularımı kaçır
iştahımı kapat
içtiğim sigaraların sayısını çoğalt
yüzümü yıkamak için
avuçlarıma doldurduğum suda yüzünü göster...
diyorum ki bana hep böyle acı ver...durma!
gözlerimi kanat...
bedenimin eyleme geçmesi zorlaşıyor yokluğunda
gittikçe olduğu noktada mıhlanıyor ellerim
tenime, beynime, kalbime söz dinletemiyorum
şarkılar dinleyip ağlamaktan başka bir şey bilmiyor...
tüm nehirlerin suyu bulanık
sevdalara dair tek bir köpük yok
bu yüzden gidişlerin sonu gelmiyor
yeterince istemedik mi dersin?
taş yağıyor…
tüm şehir yerle bir
gökyüzü delinmiş
nehirler üzerime boşalıyor
yinede ıslanmıyorum
yinede uslanmıyorum
her şeye inat SADECE SENİ BEKLİYORUM
rüzgarlar esiyor...
sana dokunuyorum...
anlamıyorsun...
yağmurlar yağıyor...
dudaklarını öpüyorum...
hissetmiyorsun...
korkularını geçirecek tek yürek bende
AMA SEN BUNU BİLMİYORSUN...
bayadır konu açmıyordum kısmet bunaymış:melek..biraz uzun bi şiir ama beğeneceğinizi umuyorum...şiir bana ait değil okuduğum bi kitapla bu sözler ve mısralar parça parçaydı bende onları birleştirip bir iki bişiler ekleyip çıkardım ortaya böle bişey çıktı:melek...umarım bende bıraktığı etkiyi sizlerde de bırakır...haa unutmadan resimleri hazırlayan biricik arkadaşım kopukdadıma sonsuz teşekürler:goz::victory
mükemmel ötesi :goz:
