Sana adandım...
Sen’e ben’e biz’e...
Sen olunca aşkın sonsuza akacağını biliyordum…
Anlatılamayan kelimeydin…
Kalbimin en acılı günlerinden birini yaşadığım bir anda çıkıverdin karşıma…
Hayatın yorgunluğuydu senin gözlerinde unuttuklarım…
Bakışlarındı kalbimi içten içe sızlatan…
Varlığındı bil ki yaşama sebebim artık…
Senden önceydi bomboş bir sahnede kimsesiz erkek rolüm.
Ve senden öncelere denk gelmişti intihar mektuplarım…
Seni bilmeden yürüdüğüm İstanbuL sokaklarıydı acıyı katık yaptığım sancılar...
Seninle kurudu kanayan yanım…
Kelimelerim seni anlattıkları için mutlular artık bakışlarım da öyle.
İyi ki ordasın.
Yüreğimin tam ortasında…
Seninle hissediyorum kalp atışlarımı...
İyi ki varsın; su kısacık zamanda bana verdiklerine karşılık sana dünyaları vermeyi isterdim.
Bunca güzel duyguyu tekrardan yüreğime tattırdığın için
Ve kadere inat benimle bir hayat kurmaya çalıştığın için teşekkür ederim sana!
Her şeye rağmen yanımda kalışının sevinci var içimde!
Mutluyum Artık . . . !
Tanığıdır her hücrem sadece seninle var olduğuma...
Ve bildiğim tek bir şey var kalbimin sana karşı olan özlemi…
Her an özleniyorsun…
Öyle bir duyguki bana yaşattığın kâğıtlara sığdırmak zor.
Yalnızca gözlerimle gözlerine akıtabilirim içimdeki aşk nehrini...
Gölgemsin…
Her an huzur bulduğum
Limanımsın…
Her seferinde durduğum…
Şansımsın…
Mutlu olduğum…
Uğurumsun…
Uğruna yok olduğum…
Fırtınamsın…
En zor zamanımda durulduğum…
Tılsımımsın…
Rüzgârın iniltilerinde kaybolduğum
Sevdiğimsin…
Hiç bıkmadan haykırdığım…
Ömrümsün…
İçime sığdıramadığım/sın…
Ve bil ki çok sevdim seni kısa bir zamanda; bu lanet olası mesafelere inat...
