Mayhoş
mayhoş
Yazdıklarım denemeydi,
Aşk’a denedim hepsini..
Denemesi bedava acıların savuran o yıkan yağmurlarında,
Demesini bilemediğim ''Sen'' değildi..
Ki,
Ben ikinci tekilliğe bile yakıştıramamıştım en birinci bildiğim seni..
Yazdıklarım demediklerimdi,
Gözüne başka düştüm susulmuş ağzımla..
'' Çok geç ''
Dedi kadın..
Gözünü ayırmadan kirpiklerinden o temmuz cumasının sabahını unutmadan..
Çok geç'ti o adam bir aşkın davranmalarından daha önce başkasına aldanmadan..
Çok vazgeçti sonra her şey öncekileşmelerden,
Bağlanmış tutku çözüldü kör denilen yerdeki düğümden..
Geçmek,
Bir gitme biçimiydi,
Belli..
Uğramadan,
Durmadan,
Geçerken uğramayı akıl edemeyenler daha iyi bilir,
Sitemde kalır bu gidiş arkasında,
Vefada alınır aklın sapağındaki çıkmazda olmayınca veda o mevzuda..
Aşk,
Vebadır belki bulaşabilir..
Vebaldir iç yerindeki geçimsizlikle uyutmayan gecelerde,
Kulağa hoş gelmese de..
Durağa boş gelişlerle gözlerin bebeğiyle,
Hep ağlamak için bekleyen,
Bilerek gelmemeyi bahane eden,
Kavuşmak denen o acıklı yerde güzelmiş gibi görünen..
Vazgeçmiştim az geçmişliğine..
Ve öz geçmişine ayırmıştım Aşkı,tertemiz öylece..
Geçemez olduğumuz birleşmelerden geçtim,
Seçtiğimizi gördüğümde felç oldu bütün sessizliğim..
Gel demediysem,
Git demekte değildi bu sana..
Kızma..
Şehir,şiir kadar olmasa da kafiyeli..
Işıklı, kalabalık, canlı kederli..
Son gidenin kafilesinde afili bir yankı tüm unutulanlar,
Failine bir cinayet kala yakalanmış ihbarnamelerin nağmesiz tınısında,
Bir adamın kursağında kaldın..
Kadın,
Bir ömrü parmaklarının kırıntılarıyla parmak aranda ve avucundaki kokuyla tı'KADIN..
Vazgeçtim vazgeçmekten..
Hüzün kırsalı her iklime yaz ekmekten ve yitirilmekten elden,
Cepten düşermiş gibi yerlerde görünmekten..
Ant içmiştim gözlerini içerken,her sabah daha erken..
Vazgeçtim vaazlardan geçmekten..
Az gidişlerim uz,
Tuz basılan otuz şuursuz gece tanık..
Sustuklarım denemeydi,
Ayrılığa denedim hepsini..
Emre Gökçe
Aşk’a denedim hepsini..
Denemesi bedava acıların savuran o yıkan yağmurlarında,
Demesini bilemediğim ''Sen'' değildi..
Ki,
Ben ikinci tekilliğe bile yakıştıramamıştım en birinci bildiğim seni..
Yazdıklarım demediklerimdi,
Gözüne başka düştüm susulmuş ağzımla..
'' Çok geç ''
Dedi kadın..
Gözünü ayırmadan kirpiklerinden o temmuz cumasının sabahını unutmadan..
Çok geç'ti o adam bir aşkın davranmalarından daha önce başkasına aldanmadan..
Çok vazgeçti sonra her şey öncekileşmelerden,
Bağlanmış tutku çözüldü kör denilen yerdeki düğümden..
Geçmek,
Bir gitme biçimiydi,
Belli..
Uğramadan,
Durmadan,
Geçerken uğramayı akıl edemeyenler daha iyi bilir,
Sitemde kalır bu gidiş arkasında,
Vefada alınır aklın sapağındaki çıkmazda olmayınca veda o mevzuda..
Aşk,
Vebadır belki bulaşabilir..
Vebaldir iç yerindeki geçimsizlikle uyutmayan gecelerde,
Kulağa hoş gelmese de..
Durağa boş gelişlerle gözlerin bebeğiyle,
Hep ağlamak için bekleyen,
Bilerek gelmemeyi bahane eden,
Kavuşmak denen o acıklı yerde güzelmiş gibi görünen..
Vazgeçmiştim az geçmişliğine..
Ve öz geçmişine ayırmıştım Aşkı,tertemiz öylece..
Geçemez olduğumuz birleşmelerden geçtim,
Seçtiğimizi gördüğümde felç oldu bütün sessizliğim..
Gel demediysem,
Git demekte değildi bu sana..
Kızma..
Şehir,şiir kadar olmasa da kafiyeli..
Işıklı, kalabalık, canlı kederli..
Son gidenin kafilesinde afili bir yankı tüm unutulanlar,
Failine bir cinayet kala yakalanmış ihbarnamelerin nağmesiz tınısında,
Bir adamın kursağında kaldın..
Kadın,
Bir ömrü parmaklarının kırıntılarıyla parmak aranda ve avucundaki kokuyla tı'KADIN..
Vazgeçtim vazgeçmekten..
Hüzün kırsalı her iklime yaz ekmekten ve yitirilmekten elden,
Cepten düşermiş gibi yerlerde görünmekten..
Ant içmiştim gözlerini içerken,her sabah daha erken..
Vazgeçtim vaazlardan geçmekten..
Az gidişlerim uz,
Tuz basılan otuz şuursuz gece tanık..
Sustuklarım denemeydi,
Ayrılığa denedim hepsini..
Emre Gökçe
