Sanki hiçbir şey yokmuş gibi sordu:
-Eren neyin var? Neyim mi var....?
Dur durak bilmeden bir şeylerden bahsediyordu,ordan girip burdan çıkıyordu yaptığı hatalardan bahsediyor, sanki her şey bitmiş gibi laflar ediyordu.Sonuna kadar dinledim laflarını.O aslında hiçbir şeyle yetinmiyordu.Oysa ben ondan sadece beni sevmesini istemiştim....Çok da zor bir şey değildi bu.Kantinden aldığı poğaçayı benle paylaşsın,izlediği filmi bana anlatsın,gittikleri davetlerde benden bahsetsin istedim.Daima yanımda olsun ne demek istediğimi gözlerimden anlasın istedim....Belki çok çocukçaydı belki de zordu onun için.O ise hep göz önünde durmak istedi.İlişkimiz kutsal falan değildi onun gözünde,arkadaşlarına bahsedilebilecek bir sevgili oldum onun için.Benim için yenilen ilk çukulata,gidilen ilk film,yazılan ilk mektup bile kutsaldı.Her şeyin,gittiğimiz her yerin bir tadı olurdu.Ondan uzak kalınca kullandığı parfümü alıp odamın her yerine ve kıyafetlerime bile sıkardım.O ise telefonla konuşurken -başkası arıyor kapatmam lazım.. diyebiliyordu. Lafları bitecek gibi değildi,adeta suçu bana yıkmaya çalışıyor gibiydi.Ortada olan suç ise ayrılıktı...Bu duruma gelmemize sebep bendim ona göre.Onun ise zamana ihtiyacı var, düşünecek -acaba ne yapabilirim, diyecek..Benden kısaca nasıl kurtulur onun planlarını yapacaktı..Birden kestirip atamazdı, çünkü daha geçen hafta bana,beni sevdiğini söylemişti... Seven kalp unutur muydu?Sevgi bu kadar adi bir duygu muydu ki kısacık bir zamanda kaybolacaktı?Ya da beni gerçekten sevmemiş miydi?.....O son sözlerini söylerken ben de içimden bu soruları kendi kendime soruyordum.Az çok da anlamıştım buluştuğumuzda olacakları..Süremezdi, ona göre heyecanı kalmamıştı. İlgisizlikten,oburluğumuzdan yakınıyordu...Onu sevdiğimi biliyor mümkün oldukça beni kırmamaya çalışıyordu.Çok istedim onu değiştirmeyi bazı değerleri ona kabul ettirmeyi....olmadı. Ben sustukça -Eren neyin var? Diye soruyordu.. Kabullenmek çok zordu benim için.Sevgi hainlerin eline düşmüştü,onların oyuncağı olmuştu.
-güzel günleri tabi ki özleyecek ve seni sürekli anacağım..biraz zamana,yalnız kalmaya ihtiyacım var, dedi lafını bitirdi.Zaman onun için ilk defa bir savunma aracı oldu böylece.Benimle geçirdiği her anın vakit kaybı olduğunu söylemediği kalmıştı...diye düşünürken:
-Bitirelim boşa geçen günleri, dedi....... Kafamı yerden kaldırdım ve yüzüne baktım. -Niye konuşmuyorsun,neyin var? Dedi gene... -Hiçbir şeyim yoktu;artık çok şeyim var, dedim ve kalkıp evin yolunu tuttum.. ...
-Eren neyin var? Neyim mi var....?
Dur durak bilmeden bir şeylerden bahsediyordu,ordan girip burdan çıkıyordu yaptığı hatalardan bahsediyor, sanki her şey bitmiş gibi laflar ediyordu.Sonuna kadar dinledim laflarını.O aslında hiçbir şeyle yetinmiyordu.Oysa ben ondan sadece beni sevmesini istemiştim....Çok da zor bir şey değildi bu.Kantinden aldığı poğaçayı benle paylaşsın,izlediği filmi bana anlatsın,gittikleri davetlerde benden bahsetsin istedim.Daima yanımda olsun ne demek istediğimi gözlerimden anlasın istedim....Belki çok çocukçaydı belki de zordu onun için.O ise hep göz önünde durmak istedi.İlişkimiz kutsal falan değildi onun gözünde,arkadaşlarına bahsedilebilecek bir sevgili oldum onun için.Benim için yenilen ilk çukulata,gidilen ilk film,yazılan ilk mektup bile kutsaldı.Her şeyin,gittiğimiz her yerin bir tadı olurdu.Ondan uzak kalınca kullandığı parfümü alıp odamın her yerine ve kıyafetlerime bile sıkardım.O ise telefonla konuşurken -başkası arıyor kapatmam lazım.. diyebiliyordu. Lafları bitecek gibi değildi,adeta suçu bana yıkmaya çalışıyor gibiydi.Ortada olan suç ise ayrılıktı...Bu duruma gelmemize sebep bendim ona göre.Onun ise zamana ihtiyacı var, düşünecek -acaba ne yapabilirim, diyecek..Benden kısaca nasıl kurtulur onun planlarını yapacaktı..Birden kestirip atamazdı, çünkü daha geçen hafta bana,beni sevdiğini söylemişti... Seven kalp unutur muydu?Sevgi bu kadar adi bir duygu muydu ki kısacık bir zamanda kaybolacaktı?Ya da beni gerçekten sevmemiş miydi?.....O son sözlerini söylerken ben de içimden bu soruları kendi kendime soruyordum.Az çok da anlamıştım buluştuğumuzda olacakları..Süremezdi, ona göre heyecanı kalmamıştı. İlgisizlikten,oburluğumuzdan yakınıyordu...Onu sevdiğimi biliyor mümkün oldukça beni kırmamaya çalışıyordu.Çok istedim onu değiştirmeyi bazı değerleri ona kabul ettirmeyi....olmadı. Ben sustukça -Eren neyin var? Diye soruyordu.. Kabullenmek çok zordu benim için.Sevgi hainlerin eline düşmüştü,onların oyuncağı olmuştu.
-güzel günleri tabi ki özleyecek ve seni sürekli anacağım..biraz zamana,yalnız kalmaya ihtiyacım var, dedi lafını bitirdi.Zaman onun için ilk defa bir savunma aracı oldu böylece.Benimle geçirdiği her anın vakit kaybı olduğunu söylemediği kalmıştı...diye düşünürken:
-Bitirelim boşa geçen günleri, dedi....... Kafamı yerden kaldırdım ve yüzüne baktım. -Niye konuşmuyorsun,neyin var? Dedi gene... -Hiçbir şeyim yoktu;artık çok şeyim var, dedim ve kalkıp evin yolunu tuttum.. ...