~PRENSES~
Romantizmin Delisi
YAŞANMIŞLAR ADINA
Siyah beyaz cocuklardik en basta.
El ele verdik yurumeye basladik, kostuk sonra cilginlar gibi.Yorulduk durduk bazen,dustuk kaldirdik birbirimizi.Her defasinda renklendik,degistik farketmeden.Etrafimizdakilerin gozleri kamastiginda ucmaya baslamistik.
Unuttuk zamanla siyah beyazlarimizi.Goklerdeki kuslardik artik.Uctuk,kanatlarimizi yorgunluktan cirpamayacak hale gelene kadar uctuk.Maviliklerin ortasinda,firtinalardan ve karabulutlardan uzakta.
Yukseldik kanat cirptikca ve delice kanat cirptik yukseldikce.Renklerimiz gokkusagiydi artik dunya ve insanlarina.
Siyah beyazlarimizi unuttuk ve uctuk.
Bir gun bir firtinanin ortasinda bulduk kendimizi.Ruzgarlar hain penceler oldu tuttu ikimizi.ayirdi sonra kanatlarimizi.Ben uzandikca daha da ileri goturdu seni.Kanat cirpmalarima karsilik verdi poyrazla ,karayelle.kara bulutlarinin icine aldi seni ve simsekler indirdi yeryuzune ardindan.
Kendime geldigimde maviligin ortasinda buldum kendimi olanca yalinligimla.Uzaktaki firtinaya kanat cirptim butun hirsimla, uctum senin icin.Gunlerce yol almistim belkide firtina kayboldugunda.kanatlarim yorulmus,tuylerim rengini kaybetmisti en sonunda ve indim yeryuzune.Renklerim solmaya,tuylerimden damla damla akmaya basladiginda yuruyordum firtinanin kayboldugu yere dogru.
Yurudukce etrafimi saran yanlizlik daha da guc veriyordu bacaklarima.Sonunda seni bulmak,sana kavusmak tek umudum olmustu yanlizligima.O kadar cok yurudumki yapayanliz insanlari arar oldum cevremde ama sen hep kalbimde.
Ruyalarimda hep seni goruyordum.Tam da yurumeye ilk basladigimiz yerde, butun guzelliginle bana bakip beni cagiriyordun.Kosup geliyordum yanina ve icimi kaplayan huzuru hissediyordum kalbimde. O kadar renkliydinki gozlerim kamasiyor,sasiriyordum.
Ellerini tuttugumda ise canimi acitan birseyler oldugunu farkettim.Renklerin birer mizrak gibi tenime batiyordu cunku ben artik siyah beyazdim.....
AlıntıEl ele verdik yurumeye basladik, kostuk sonra cilginlar gibi.Yorulduk durduk bazen,dustuk kaldirdik birbirimizi.Her defasinda renklendik,degistik farketmeden.Etrafimizdakilerin gozleri kamastiginda ucmaya baslamistik.
Unuttuk zamanla siyah beyazlarimizi.Goklerdeki kuslardik artik.Uctuk,kanatlarimizi yorgunluktan cirpamayacak hale gelene kadar uctuk.Maviliklerin ortasinda,firtinalardan ve karabulutlardan uzakta.
Yukseldik kanat cirptikca ve delice kanat cirptik yukseldikce.Renklerimiz gokkusagiydi artik dunya ve insanlarina.
Siyah beyazlarimizi unuttuk ve uctuk.
Bir gun bir firtinanin ortasinda bulduk kendimizi.Ruzgarlar hain penceler oldu tuttu ikimizi.ayirdi sonra kanatlarimizi.Ben uzandikca daha da ileri goturdu seni.Kanat cirpmalarima karsilik verdi poyrazla ,karayelle.kara bulutlarinin icine aldi seni ve simsekler indirdi yeryuzune ardindan.
Kendime geldigimde maviligin ortasinda buldum kendimi olanca yalinligimla.Uzaktaki firtinaya kanat cirptim butun hirsimla, uctum senin icin.Gunlerce yol almistim belkide firtina kayboldugunda.kanatlarim yorulmus,tuylerim rengini kaybetmisti en sonunda ve indim yeryuzune.Renklerim solmaya,tuylerimden damla damla akmaya basladiginda yuruyordum firtinanin kayboldugu yere dogru.
Yurudukce etrafimi saran yanlizlik daha da guc veriyordu bacaklarima.Sonunda seni bulmak,sana kavusmak tek umudum olmustu yanlizligima.O kadar cok yurudumki yapayanliz insanlari arar oldum cevremde ama sen hep kalbimde.
Ruyalarimda hep seni goruyordum.Tam da yurumeye ilk basladigimiz yerde, butun guzelliginle bana bakip beni cagiriyordun.Kosup geliyordum yanina ve icimi kaplayan huzuru hissediyordum kalbimde. O kadar renkliydinki gozlerim kamasiyor,sasiriyordum.
Ellerini tuttugumda ise canimi acitan birseyler oldugunu farkettim.Renklerin birer mizrak gibi tenime batiyordu cunku ben artik siyah beyazdim.....
