t u a n a
New member
- Katılım
- 22 Nis 2006
- Mesajlar
- 156
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 39
uzaklarda bir ses olmayı isterdim,bir selam,bir nefes...
"üşüme"diye seslenmeni isterdim... bir el olmanı isterdim,bir kol...
"özledim"deyip sarılmanı... en karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim.
kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma...
gelseydin ve yaslasaydım başımı omzuna,ağlsaydım doya doya...geçerdi üşümesi
yüreğimin geçerdi üşümesi içimin kipriklerimden yağmurlar dumanlanmazdı biliyorum...
seninle suları yeşil bir ırmağın kıyısında buluşmak, saçlarının kokusundan öpmek,
içime çekmek ve serin soluğundan içmek,
sana sarılmak,kucaklamak,uçmak isterdim...
ama nafile aramızdaki bütün yollar kapalı...bütün dallar kesik
YOKLUĞUN BUZ GİBİ SOĞUK...üşüyorum...yüreğim de donmuş sanki. gözlerim de...ateşler içinde bedenim...öyle bir üşümeki, hiç bir şey ısıtmıyor artık.
Bütün arzularım uyuşmuş ezip geçiyor ruhumu acılar...yoksun işte,kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi.
Kirpikleri kırılan bir zamanın teninde, ağrılı şiirler topluyorum gecelere şimdi...
bilirim,sevmek ve özlemek bir ateşe dokunmaktır;yakmaktır yüreğini yangınlarda.
ama ben üşüyorum.
YOKLUĞUN BUZ GİBİ SOĞUK.yakacak bir şeyimde yok...
ağlıyorum buza dönüşüyor göz yaşlarım...
ağlıyorum,akıp gidiyor göz yaşlarım çağlayanlara...
baka kalıyorum ardından çaresiz...
aaahhhh!
bir el olsan dokunsan alnıma, okşasan saçlarımı bir anne şevkati ile...
geçerdi ağrısı başımın geçerdi biliyorum...
bir gül olsaydın bahçemde, koklasaydım nefes nefes, çekseydim içime derin derin...bir göz olup baksaydın gözlerime çekip alsaydın içindeki hüznü...
aaahhh!
bir bilsen nasıl sevinirdi yüreğim,nasıl sevinirdi dudağımdaki gelincik, kapımdaki akasya...
susuyorum artık derin derin ve sessizce soluyorum bir hazan yaprağı gibi...
oysa ne kadar çok hasretim konuşmaya, anlatmaya, anlaşılmaya...
oysa ne çok istiyorum, tüm bedenimden söküp almanı yanlızlığımı,hicranımı bir tılsımla...
yüreğim kan revan,dikenler acımasız, ayaklarım kırık koşamıyorum artık doruklara menzil uzak...
gel.yüreğim ol her ol seher gülüm, her ölümümde bana yeniden hayat ver. elim ol,
ayağım ol, canım ol...
gecem-gündüzüm ol...
ağlayan gözlerim ol her damlada yeniden doğur beni, yeniden doğur umudumu.
her öldüğümde yeniden yarat ki, seni ne kadar özlediğimi anlatayım yeryüzündeki bütün canlı cansız varlıklara, nekadar çok sevdiğimi...
önce sen gel sevgilim solmadan resimler, şiirler sislenmeden...
bitmeden geceler...
sonra ölüm gelsin...
yoksun işte, kalbimin kuyusu en hazin seslerle iniliyor şimdi...
Y O K L U Ğ U B U Z G İ B İ S O Ğ U K
