İslâm 7 safha ve 4 tane teslimden oluşur. Allah’a ulaşmayı dilemekle başlayan 1. safhanın arkasından, safhalar birbirini takip eder. 7 safhanın birincisi 28 basamaklık bir İslâm merdiveninde 3. basamakta başlayan Allah’a ulaşmayı dilemektir. Ne zaman Allah’a ulaşmayı dilersek; dilediğimiz an İslâm’ın ilk adımını atmışızdır ve Allah’a ulaşmayı dilediğimiz an cehennemden kurtulmuşuzdur. Allah’a ulaşmayı dilediğimiz an, hakk mü’min olmuşuzdur.
İslâm 7 tane safha içerir. 3. basamakta Allah’a ulaşmayı dileyen kişi, 14. basamakta Allahû Teâlâ tarafından mürşidine ulaştırılır ve kişi tâbiiyetini gerçekleştirir. Ruhu vücudundan ayrılıp Allah’a doğru seyr-i sülûk isimli bir yolculuğa çıkar ve ruh Allah’a ulaşır. Ruhu Allah’a ulaştığı zaman, kişi 21. basamaktadır. Ruh, Allah’a ulaştıktan sonra Allah’ın Zat’ında yok olur; bu da 22. basamaktır. 2. safha mürşide ulaşmaktır; 14. basamak. 3. safha ruhu Allah’a ulaştırıp Allah’a teslim etmektir (ilk teslim).
Sonra kişinin zikri günün yarısını aşar. Daha sonra da kişinin fizik vücudu Allah’a teslim olur. Bu, fizik vücudun Allah’a teslimidir. Daha sonra kişi daimî zikre ulaşacak ve nefsini Allah’a teslim edecektir. Fizik vücudun teslimi 4. safha, 2. teslimdir. Nefsin teslimi 5. safha, 3. teslimdir. Ruh, fizik vücut ve nefs; üçü de Allah’a teslim olmuştur. Sonra kişi ihlâs makamının sahibi olur (muhlis olur). Bir başka ifadeyle kişi irşad olur. İrşad olmak konusunda kendisine ulaştırılması lâzım gelen bütün bilgiler onun müktesebatına girmiştir. Ve kişi kalbi ile (tüm muhtevası ile) irşad olmuştur. Burası ihlâs makamıdır. Salâh makamının 5. kademesinde (28 basamağın 5. kademesi) kişi iradesini de Allah’a teslim eder. “İrşada memur ve mezun kılındın.” cümlesiyle irşad makamına tayin edilir.
Bundan 14 asır evvel bütün sahâbe bu makamlara ulaşmışlardı.
Allah’a ulaşmayı dilemek farzdır; bütün sahâbe bunu gerçekleştirmişlerdir.
Mürşide ulaşmak farzdır; bütün sahâbe gerçekleştirmişlerdir.
Ruhu Allah’a ulaştırıp teslim etmek farzdır; bütün sahâbe bunu gerçekleştirmişlerdir.
Veçhi Allah’a teslim etmek farzdır; bütün sahâbe bunu gerçekleştirmişlerdir.
Nefsi Allah’a teslim etmek farzdır; bütün sahâbe bunu gerçekleştirmişlerdir.
İrşad olmak farzdır; bütün sahâbe bunu gerçekleştirmişlerdir.
İradeyi Allah’a teslim ederek irşad makamına tayin edilmek farzdır; sahâbe onu da gerçekleştirmişlerdir.
Kur’ân, evvelki kitapların netice itibariyle bir tekrarıdır. İslâm’dan başka bir din hiç olmamıştır. Bütün dinlerin kitaplardaki asılları (mukaddes kitaplardaki asılları) aynıdır. Peygamber Efendimiz (S.A.V)’den evvel Hz. İsa devrinde 7 safhanın 7’si de İncil’de farz kılındı ve onların hepsi 7 safhanın 7’sini de gerçekleştirdiler. Onlardan evvel Hz. Musa zamanında da aynı şey oldu. Ondan evvel Hz. İbrâhîm zamanında da aynı şey oldu. Daha evvel Hz. Nuh zamanında da aynı şey oldu. Bunların hepsi farzdı ve hepsi gerçekleştirildi.
İslâmiyet dediğimiz zaman, önce İslâm kelimesinin muhtevasına bakalım. Bu aslında Hz. İbrâhîm’in hanif dininin Arapça adıdır. İslâm, hanif kelimesinin tam karşılığıdır.
Hz. İbrâhîm’in hanif dini 3 esası muhteva ediyordu.
1- Esas, vahdet akidesidir; Allah’ın tekliği. Tek bir Allah vardır.
2- Esas, tevhiddir. Allah’a ulaşmayı dileyenlerin oluşturduğu tek bir fırka, tek bir grup.
3- Esas, Allah’a teslim olmaktır. Yani ruhu, fizik vücudu (veçhi), nefsi ve iradeyi Allah’a teslim etmek. İslâm ruh, veçh, nefs ve irade teslimini içerir ve bunların teslimi tamamlandığı zaman kişi gerçek anlamda İslâm olur.
Kur’ân-ı Kerim’e bakıyoruz; yukarıda anlatılan safha ve teslimlerin hepsinin farz olduğunu görüyoruz. 14 asır evvele bakıyoruz; bunların hepsinin yaşanmış olduğunu saptıyoruz.
İrade teslimi demek; kesintisiz bir mutluluğu bir insanın ömür boyunca yaşaması demektir. Aradan geçen 14 asır içersinde İslâm’ın bütün hedefleri iblis tarafından yok edilmiştir. İslâm, İslâm’ın 5 şartına hapsedilmiştir. İslâm’ın 5 şartı ile hiç kimse cehennemden kurtulamaz. 7 safha ve 4 teslimde, hedefler vardır. 7 safhanın 7’si de hedeftir. Bir defa daha sayalım:
1- Allah’a ulaşmayı dilemek; 1. hedef.
2- Mürşide ulaşıp tâbi olmak; 2. hedef.
3- Ruhun teslimi; 3. hedef.
4- Fizik vücudun teslimi; 4. hedef.
5- Nefsin teslimi; 5. hedef.
6- İrşad olmak; 6. hedef.
7- İrademizi Allah’a teslim etmek; 7. hedeftir.
Bunlar hedeflerdir. Bu hedeflere ulaşmak için vasıtalar kullanmak mecburiyetindeyiz. Namaz kılmak, oruç tutmak, zekât vermek, hacca gitmek, kelime-i şahadet getirmek, bu vasıtalardan 5 tanesidir. Bu vasıtaların 6.’sı ve bu 5’inin hepsinden, hepsinin toplamından daha önemlisi zikirdir. Ve zikir, İslâm’ın 5 şartı arasında yer almamıştır.
İblis, muhtevayı insanları kurtuluşa ulaştıracak unsurların dışına çıkarıyor ve zikri yok ediyor. Elbette zikri yok ederken insanları vasıta olarak kullanmak suretiyle (onlara vahy ederek) bunu yapıyor.
Unutmayın! Şeytan, her an herkese vahy eder. Allah’ın Peygamber Efendimiz (S.A.V)’den sonra kimseye vahy etmeyeceğini iddia edenler! Kur’ân-ı Kerim, şeytanın herkese kıyâmete kadar hep vahy etmekle devam edeceğini söylemiyor mu? Şeytan vahy edecek de Allah vahy edemeyecek mi? Böyle bir saçmalığı inanan var mı aranızda?
Zikir Allahû Teâlâ tarafından farz kılınmıştır. Evvelâ “Zikir farz mı?” sualinin cevabına bakalım. Bakınız Allahû Teâlâ ne diyor:
73/MUZEMMİL-8: Vezkurisme rabbike ve tebettel ileyhi tebtîlâ(tebtîlen).
Ve Rabbinin ismini zikret ve her şeyden kesilerek O’na ulaş.
Allahû Teâlâ ne diyor? “Allah’ın ismini zikret.” Bunu manası, ara sıra, günde 8, 10 defa Allah’ı zikretmek; her neyse. Bu zikir, ara sıra yapılan zikirdir. Ama Allahû Teâlâ çok zikri de farz kılmış. Yani günün yarısından daha fazla zikretmeyi de farz kılmış. Allahû Teâlâ buyuruyor ki:
33/AHZÂB-41: Yâ eyyuhellezîne âmenûzkûrullâhe zikren kesîrâ(kesîran).
Ey âmenû olanlar! Allah’ı çok zikirle (günün yarısından fazla) zikredin.
Allahû Teâlâ: “Allah’ı günün yarısından daha fazla zikredin. Allahû Teâlâ’yı her gün günün yarısından daha fazla zikredin.” diyor. Demek ki çok zikir de farz. Peki, daimî zikir farz mı? O da farz. Nisa Suresinin 103. ayet-i kerimesinde Allahû Teâlâ buyuruyor ki:
4/NİSÂ-103: Fe izâ kadaytumus salâte fezkurûllâhe kıyâmen ve kuûden ve alâ cunûbikum, fe izatma’nentum fe ekîmus salât(salâte), innes salâte kânet alel mu’minîne kitâben mevkûtâ(mevkûten).
Namazı bitirdiğinizde; ayaktayken, otururken ve yan üzeriyken (yan üstü yatarken) Allah’ı hep zikredin! Güvenliğe kavuştuğunuzda namazı erkânıyla kılın. Çünkü; namaz, mü’minlerin üzerine, vakitleri belirlenmiş bir farz olmuştur.
Öyleyse 3 muhteva var: Otururken, ayakta iken ve yan üstü yatarken hep Allah’ı zikretmek. İşte Allahû Teâlâ’nın daimî zikri de farz kıldığını görüyoruz. Daimî zikir olmazsa, kişi nefsini teslim edemez, irşad olamaz ve iradesini de Allah’a teslim edemez. Son 3 safha boşlukta kalır. Ama şunu gördük ki; ara sıra zikretmek farz. Günün yarısından daha fazla zikretmek farz ve daimî zikir de Allahû Teâlâ tarafından farz kılınmış. Ve bütün sahâbe daimî zikrin de sahibi olmuşlar. Üstelik de bütün emanetleri o daimî zikre ulaşmak suretiyle, Allah’a teslim etmişler.
İslâm’da hedefler var; ruhu, fizik vücudu, nefsi ve iradeyi Allah’a teslim etmek. Bunlar hedefler. İslâm, Allah’a teslim olmak demektir. Bu teslimlerin hepsi, onun birer safhasıdır. 4 tane teslimin gerçekleşmesi de üzerimize farz kılınmıştır. Bundan 14 asır evvel bütün sahâbe bunu gerçekleştirmiştir. Şimdi Allahû Teâlâ bunları farz kılıyor; bize hedefler veriyor. Ama bu hedefleri gerçekleştirmek için biz namaz kılmak mecburiyetindeyiz, oruç tutmak mecburiyetindeyiz, zekât vermek mecburiyetindeyiz. Paramız varsa hacca gitmek mecburiyetindeyiz ve 5.’si de bunun ötesinde kelime-i şahadet getirmek mecburiyetindeyiz. Bunların hepsi farz ama bunlar vasıtalar. Bu vasıtaları kullanarak hedeflere ulaşmak mecburiyetindeyiz. Yetmez! Bu vasıtalar kâfi gelmeyecektir. Mutlaka zikri de devreye sokmak mecburiyetindeyiz. Bir 7. faktör daha var: Allah’a mülâki olmayı yani ruhumuzu ölmeden evvel Allah’a ulaştırmayı dilemek. Eğer böyle bir dileğin sahibi olmazsak (Allah’a ulaşmayı dilemezsek), o zaman küfürdeyiz, o zaman dalâletteyiz, o zaman hüsrandayız. O zaman gideceğimiz yer cehennem, o zaman amellerimiz boşa gider, o zaman şirkteyiz. Bunların arasında hayatî öneme haiz olan, Allah’a ulaşmayı dilemeyen kişinin cehenneme gideceği konusudur. Ayrıca kişi Allah’ın ayetlerinden gafildir ve takva sahibi de değildir.
